Totaal aantal pageviews

zaterdag 22 februari 2025

Gezichtjes

 Stef van sccollections, stuurde weer twee goede vondsten, fraaie gezichtjes.  De eerste, 'gewoon' gezien in zijn eigen tuin.  Het is de waterdichte afsluiting van de parasolstandaard.


 De tweede in een voortuintje een eindje verderop, waarschijnlijk als afschrikking voor dieren, maar niet duideijk wat voor.


 Dit gezichtje zag ik zelf in het ziekenhuis, wachtend op een uitslag:


'Tijdens het wandelen kwam ik deze boom tegen waar ik de ogen van een uil inzag. Mocht je het niet echt een gezichtje vinden, dan is dat oké hoor', aldus Mevr. W.  
Nou ik zie de uil hoor en jullie vast ook.

En de laatste komt weer van Tineke Dieks: In de prullenmand op ons kantoor lag een oranje “ding”. Geen idee wat het was en waar het vandaan kwam. Maar ik zag een gezichtje en maakte een foto. Het blijkt een dekseltje van een HP-cartridge:


Dat was het voor deze ronde. Dank allemaal en als altijd: blijf speuren, mensen. En insturen. bettievdgriend@hotmail.com

vrijdag 21 februari 2025

(IJs)vogel

 Op weg naar fysiotherapie,  gisteren,  zag ik een  eend die over water liep:


Nou ja, het is natuurlijk een dun laagje water, met ijs er onder. Ha, een echte ijsvogel, die eend. 

Je ziet, hoop ik, dat mijn foto's al iets beter worden. 
Maar ja, met links kan ik nog steeds lang niet alles wat ik zou willen. En af en toe ga ik bijna door de grond van de pijnscheuten. 



De dag er voor was ik naar radiologie in het ziekenhuis voor een controlefoto. De arts in opleiding bekeek de foto. Hij constateerde dat de stand goed is, maar dat er nog weinig van botopbouw te zien is. Later werd dat wat afgezwakt: in deze fase van de strijd kun je dat niet echt goed zien.  Terug over zes weken. 
Ik was een beetje teleurgesteld, want ik had gehoopt dat hij zou zeggen: alles ziet er heel goed uit mevrouw en hier scheiden zich onze wegen. Maar dat zei hij niet. 


donderdag 20 februari 2025

Vogels

 Er is werkelijk altijd wel wat te zien in Amsterdam. Kijk dit nou, dat verwacht je toch helemaal niet aan een gracht in het hart van de stad:


Nou denk ik niet dat er erg druk gevoerd zal worden daar en een grote drukte wat nestelen betreft zie ik ook niet aankomen. Maar je weet het nooit natuurlijk.

En in Den Haag is het weer anders, al heeft het ook met vogels te maken.


Die meeuwen zaten zich te schamen denk ik, maar de reiger niet hoor, die wachtte rustig zijn kans af. Of hij verkeerde in een identiteitcrisis, dat kan ook.


woensdag 19 februari 2025

Nesjomme

 

Vanaf 2 januari te zien in de filmtheaters staat op de poster. Deze film wilde ik heel graag zien, ik had er over gelezen en al gereserveerd,  maar daar kwam dus even iets tussen. Hij was vorige week voor het laatst,  dacht ik,  in onze Cinema Oostereiland. 
Op dat moment zag ik mezelf nog niet zo lang stilzitten in een volle zaal. 
Gelukkig is er dan PICL en zo zag ik hem 's avonds in ons eigen thuistheater, gewoon op de bank. Echt een uitkomst! Win win. 

Een zeer bijzondere film. Gemaakt door iemand die ik niet kende, Sandra Beerends. 

Wat je ziet zijn heel veel geweldige beelden van Amsterdam, Joods Amsterdam, vanaf 1910 ongeveer. Dat alleen al was smullen. 
Wat een prachtige beelden blijken er nog te bestaan. 
De Joden, de haven, de gebouwen, de wegen en pleinen, het paleis voor Volksvlijt, Tuschinsky,  bekende Amsterdammers. De handelaren, de diamantbewerkers. 

Prachtig voor Amsterdammers, maar niet alleen voor hen . Ik dacht de hele tijd dat ik mijn moeder zag lopen of mijn grootouders. Had zomaar gekund.  
Enfin, dan zijn er dus een heleboel beelden,  maar dan heb je nog geen film. 

Beerends máákte er een film van,  een  verhaal, door die beelden van het Amsterdam van toen te verbinden aan het verhaal van een jonge, opgroeiende vrouw. Rusha. 
Fictie, maar zo goed bedacht!
Onder andere via de correspondentie tussen Rusha en haar broer Max die naar Nederlands-Indië is geemigreerd,  wordt het verhaal verteld. 
Het verhaal van de dreiging, van de opkomst van het nationaalsocialisme. Het leven...
Het gaat over de ziel van de stad en van het Joodse leven. Nesjomme betekent ziel. 


Ik vond het een indrukwekkende film qua thema en verhaal. Maar ook ontzettend knap gemaakt. Heel mooi ook verteld, door Rivka Lodeizen. 


dinsdag 18 februari 2025

Daniëls

Een paar jaar geleden gaven mijn vrijdagcollega Marjan en ik een Sinterklaasaardigheidje aan onze andere vrijdagcollega die heel vaak het vervelendste klusje van de dag van ons overnam. 
Ik maakte het gedicht en dat begon met: Sinterklaas heeft,  naar verluid, .... Geen idee meer hoe het verder ging. 
Het was een goed gedicht al zeg ik het zelf,  maar Marjan merkte op dat verluidt geschreven dient te worden met  dt. Met  DT.
Ik geloofde het eigenlijk niet, maar ze had overtuigende argumenten. 

 De volgende week vroeg ik aan de ontvanger (hoofd ener school geweest) of hij de fout had opgemerkt. En ja hoor, grrrr, natuurlijk had hij dat. 

Weer een week later  nam Marjan dit boek voor mij mee en mocht ik het lenen. 

De verklaring voor die DT stond er overduidelijk in. Jullie zullen het vast allemaal weten hoor maar voor de zekerheid meld ik het nog even:
Het onderwerp 'het' is in 'naar verluidt' weggevallen. Lang geleden stond het er nog wel bij, (naar het verluidt). En nu moet je het onderwerp er nog steeds bij denken. 

Daniëls besprak dit en andere voorbeelden in het hoofdstuk Taalergernissen van anderen. Zeer lezenswaard. 

Zoals ook de ongeveer zeventig andere hoofdstukjes. Ik zou uit ieder hoofdstuk een leuk, interessant of nieuw voorbeeld kunnen vertellen. 
Helemaal niet belerend en heel erg leuk om te lezen. Ik zat af en toe ook echt hardop te lachen. 

Nou, zeventig voorbeelden geef ik natuurlijk niet. Je kunt het beter zelf eens bekijken. Ik denk dat iedere bieb wel een exemplaar heeft. 
Maar een paar voorbeeldjes geef ik wel. 

In het hoofdstuk Heerlijke taalfouten:  Verkeerde zegswijzen.  Zoals
  • een dubbeltje op zijn kont
  • iemand doodmaken met een blije mus
  • een gebit zonder end
  • liever niet betalen met losgeld. 
En daarop voortbordurend , in de coronatijd in een kaaswinkel de volgende tekst: 

U kunt de
kaas niet
contant betalen
helaas 
pin-de-kaas

Dit was natuurlijk geen taalfout, maar een taalvondst. 

Daniels geeft in het eerste hoofdstuk een van de mooiste teksten prijs die hij kent. Hij zag de tekst op een T-shirt, gedragen door een jongen met het syndroom van Down. 

Ik ben anders
net als jij

Het gaat verder over leestekens, geluk, uitleenwoorden, warme bakkerswinkel, namengelijkheid, Latijn in het Nederlands(!), de ij, de ei en de y. 
Enfin, zoals ik al zei te veel voor mijn blog . Ik heb het boek ook al heel lang te leen, je leest het niet achter elkaar uit. Steeds een stukje. 
Aanrader!!!!




maandag 17 februari 2025

Nogmaals Leeuwarden





Nogmaals Leeuwarden. Deze was niet van dichtbij benaderbaar waardoor ik niet weet wie de maker is. Ik weet wel dat ik hem mooi vond. Eenvoudig doch smaakvol en bovendien ontzettend Nederlands. 

En dan als contrast nog deze. Met weer zo'n fraaie weerspiegeling in het gebouw aan de overkant:



De kunstenaar is Duits en zijn werknaam is Flying Fortress. Eerlijk gezegd weet ik niet precies waar ik naar kijk, maar toch was het wel een mooi gezicht daar in Leeuwarden. Vooral vanwege de weerspiegeling. 

Als altijd: Linking to Sami's Colourful World. Thank you, Sami! 


zondag 16 februari 2025

Latijn

Ik begon gisteren met een Latijnse wapenspreuk omdat ik het daarover wilde hebben  en ik eindigde met een Franse spreuk en een Engels verhaal:  The most Noble Order of the Garter. 
Tja Engeland zit in je genen of niet. En in die van mij zit het! 

Maar ik wilde het dus eigenlijk over Latijn hebben. Ik heb het niet op school geleerd tot mijn spijt, maar het intrigeert me altijd. Soms weet ik het en soms ook helemaal niet. 


Deze wist ik. Of eigenlijk wist ik wat Pecunia non olet betekent. Namelijk: Geld stinkt niet

Dus dan zal dit Pecunia olet betekenen: Geld stinkt. (Over beide spreuken valt te discussiëren trouwens)

Haha, ik deed diepgravend onderzoek, maar ontdekte niet veel. Ja dat er in dat gebouw een sigarenmagazijn heeft gezeten en een bank. In beide gevallen begrijp ik de naam niet. 
Ik zag dit gebouw vanaf het terras van  een cafeetje vlakbij en ik snap nu niet dat ik niet even ben gaan kijken en informeren. Maar dat komt nog wel een keer. 


Deze teksten heb ik gezien o.a. in Alkmaar, Amersfoort,  Amsterdam en London en natuurlijk van allemaal de vertaling gezocht. Ik kom tot de conclusie dat het vaak waarheden zijn. 
Mooi, toen en nu. 


De laatste, Pax Vobis, is een vredeswens. Helaas is de vrede heel ver weg. Verder weg dan ooit.  Het maakt me bang! 

zaterdag 15 februari 2025

Wapens en wapenspreuken

 Dat heb ik altijd al gehad, als ik een Latijnse tekst zie ergens, wil ik altijd weten wat die betekent. Tegenwoordig is dat makkelijk , je gaat naar Google, je typt de tekst en hup daar staat de vertaling.

Luctor et Emergo, zoals hier te zien, die hoefde ik niet op te zoeken. 
Ik denk dat dat vroeger gewoon op school werd geleerd.  Het betekent: Ik worstel en kom boven.  (Je hoort ook wel eens, bijv.  in het Zeeuwse volkslied: Ik worstel en ontzwem).  
Dit prachtige wapen is te zien in Middelburg. Ik heb daar vier jaar gewoond dus logisch dat ik het goed ken. 

Dichterbij huis een wapen dat ik ook heel goed ken,  met een Franse tekst:


Dit wapen siert namelijk de voorgevel van ons Westfries Museum. Weliswaar geen Latijn, maar Frans en toch moest ik (ooit) de betekenis opzoeken.

Honi soit qui mal y pense. En dat betekent: Schande over wie er slecht van denkt. Of: wee degene die er slecht van denkt. 
Ons museum is gebouwd als Statencollege in 1632.  De besturen van Westfriesland en het Noorderkwartier vergaderden er en het wapen is dat van stadhouder Frederik Hendrik, toen de belangrijkste man in de Republiek. 

Maar die spreuk, die komt ergens anders vandaan. En dat vind ik nou juist zo'n mooi verhaal:

Ooit, ten tijde van de Engelse koning Edward III,  werd er een hofbal gehouden. 
Er werd natuurlijk gedanst en een gravin die met de koning danste verloor daarbij een kousenband. 
De koning raapte de band voor haar op en merkte dat er gelachen werd. 
Hij werd boos en voegde de lachers toe: 'Honi soi qui mal y pense'. Schande over wie er slecht van denkt. 

Maar dat was niet alles. De koning zei er ook nog bij dat hij er voor zou zorgen dat deze eenvoudige kousenband een onderscheiding zou worden: 'een hoge onderscheiding, eentje die ieder van u graag zou willen dragen'. 

Voila, de Orde van de Kousenband was ontstaan. The most noble order of the Garter. Dat was in 1348 en die  bestaat nog steeds. 
Onze koning is ook in deze orde opgenomen.


vrijdag 14 februari 2025

Kalender

 Oké, ik heb een kalender. Sterker nog ik heb er twee.  Onzin natuurlijk. Ik weet toch wel welke dag het is, via laptop, telefoon, krant... 
Ik voel me tegenwoordig bijna schuldig over zo'n overdaad, maar tegelijkertijd denk ik dat er zoveel dingen zijn die ik niet koop, dat het misschien toch nog wel meevalt. 
Mijn eerste kalender is trouwens de Novib-kalender. Daar hebben wij een abonnement op en dat had ik al toen ik mijn eerste baan had en mijn eerste huis. Het zal zo'n beetje vijftig jaar zijn. 
Ieder jaar in september valt die in de bus. Ik kijk dan trouwens niet en laat hem in de verpakking tot eind december. Om dan te genieten van de prachtigste foto's. 


En toch koop ik er vaak een kalender bij. En dat was deze keer na de Kandinsky-tentoonstelling in het H'ART museum. 
Ik heb er over verteld hier dat ik aanvankelijk niet geïnteresseerd was in Kandinsky en dat het puur toeval was dat we er langs liepen en even gebruik maakten van de Museumkaart. 
Dat mijn beeld van deze schilder totaal veranderde tijdens dat bezoek. Zo zeer dat ik nog een keer ben gegaan. 

Enfin, het werd dus een kleine Kandinskykalender om me te herinneren aan de kleurrijke schilderijen die ik had gezien.
Pas nu (13 februari), kwam ik tot de ontdekking dat het niet gewoon foto's zijn die op het kalenderblad staan, maar kaarten, die je er heel makkelijk af kunt halen én als je dat zou willen, versturen. 


Dit is de eerste, van januari dus. 
Wassily Kandinsky: Natuurstudie uit Murnau III, 1909. 
Deze kaart heb ik al verstuurd. Omdat ik denk dat de ontvangster het net zo mooi zal vinden als ik. 

Alle andere kaarten zal ik ook versturen en dan aan bloggers die van kaarten of post of  Kandinsky of alle drie houden. 



donderdag 13 februari 2025

Een serie van Esther. Gezichtjes

 Bloglezer Esther stuurde al een hele tijd geleden een paar series gezichtjes. Zij is op dat gebied een echte speurneus. 
Ik plaats gezchtjes over het algemeen in volgorde van binnenkomst. En net daarvoor had ik er ook al een paar van Esther geplaatst. Dus ik dacht die laat ik nog even onderaan staan tot ik er aan toe ben. En dat nu had ik niet moeten doen. Want toen ik er aan toe was, waren de mailtjes (het waren twee mailtjes met ieder eens serie) verdwenen. Ik weet nog steeds niet wat ik fout heb gedaan, maar de fotos'waren weg en bleven weg. Onze jongste zoon heeft er nog naar gekeken, maar ook voor hem helaas onvindbaar.  Ik maakte mijn excuses aan Esther en zij was zo vriendelijk de foto's nog eens te sturen. Echt super.  Hier is de eerst serie, dan kan dàt niet meer fout gaan


In museum De Fundatie hing een schilderij van Jan Cremer. Aan de rechterkant van het middelste doek zag ik een boos gezichtje. Ik heb er even een close up foto van gemaakt. 


In de deurklink van een poortdeur en van een raamstang zag ik een gezichtje.




In het gereedschap zag ik de kop van een dier met een grote bek. 


En de laatste: Een tasje keek alsof het de mond gesnoerd werd. 



Wat zijn ze weer leuk. Dankjewel, Esther en zoals altijd: Blijf speuren mensen en insturen.

bettievdgriend@hotmail.com